Σήμερα λέω να ασχοληθούμε με την
θετικότητα της σκέψης. Είμαι σίγουρη ότι όλοι, λίγο πολύ, προσπαθούμε να
υιοθετήσουμε κάποιες λογικές της θετικής σκέψης στην καθημερινότητα μας, έτσι
για να έχουμε λίγο τη ψευδαίσθηση ότι «όλα μας πάνε καλά», άσχετα με τις
διάφορες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Είναι λοιπόν πολύ συνηθισμένο να
χρησιμοποιούμε φράσεις όπως «όλα θα πάνε καλά», «σκέψου
λίγο θετικά», «μη τα βλέπεις όλα μαύρα» κ.ά.
Εύκολο να τα λέμε και να τα κάνουμε, μπορούμε όμως να σκεφτούμε τι σηματοδοτεί η
θετική σκέψη για τη καθημερινότητα μας, ειδικά σήμερα;
«Μην αφήνετε καμία σκέψη να πάει χαμένη.
Ακόμη
και αν διήρκεσε 10 λεπτά ή λιγότερο, αναλύστε τη και βρείτε τη θετική πλευρά
που μπορεί να έχει. Είναι ένας καλός τρόπος να ξεκινήσετε να λύνετε το πρόβλημα». [1]
Αρχικά, το να μετατρέπουμε κάθε σκέψη που θεωρείται «αρνητική» σε
«θετική», δεν αποτελεί λύση. Μια αρνητική σκέψη μπορεί να αποτελέσει κινητήρια
δύναμη για την λύση ενός προβλήματος και ταυτόχρονα μια θετική σκέψη να
επιδεινώνει το παρόν πρόβλημα ή να το αποκρύβει. Αυτό σημαίνει ότι μια θετική
σκέψη μπορεί εξίσου να είναι «επιβλαβή» για κάποιον. Έτσι, με το να
ενοχοποιείται η αρνητική σκέψη, όπως επικρατεί στη κοινή λογική, καταλήγουμε σε
ένα αβάσιμο συμπέρασμα ότι η θετική σκέψη είναι η λύση του προβλήματος, χωρίς
να παίρνουμε στα σοβαρά ότι η αρνητική σκέψη μπορεί να μας δείξει την πηγή του
προβλήματος και τη σημασία που έχει για τον κάθε άνθρωπο. Δεν εξιδανικεύω
βέβαια, την αρνητική σκέψη, ούτε θέλω να σας πείσω να το ρίξετε όλοι στις
μαύρες σκέψεις! Το ζήτημα εδώ είναι ότι η θετική σκέψη έχει μια συγκεκριμένη
λειτουργία, έτσι όπως χρησιμοποιείται στη κοινή λογική, την οποία δεν την
διακρίνουμε εύκολα. Για παράδειγμα:
«Το να είμαστε αισιόδοξοι και θετικοί δε
σημαίνει να εθελοτυφλούμε μπροστά στην κρισιμότητα της τωρινής μας
κατάστασης. Σημαίνει ότι αποδεχόμαστε
αυτό που συμβαίνει και μας δυσκολεύει αλλά ταυτόχρονα αρνούμαστε να παραδοθούμε
στη δίνη των αρνητικών συναισθημάτων μας. Σημαίνει να
αποδεχόμαστε αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να ελέγχουμε αυτά που
μπορούμε. Ίσως δεν μπορούμε να ελέγξουμε την κατάσταση της οικονομίας για
παράδειγμα, αλλά μπορούμε να ελέγξουμε τον τρόπο που νιώθουμε και τον τρόπο που
βλέπουμε την κατάσταση».[2]
Από
αυτό το απόσπασμα, μπορούμε να υπονοήσουμε ότι η θετικότητα ταυτίζεται με τη
συμμόρφωση του ατόμου στη πραγματικότητα, όσο σκληρή και άδικη αν είναι. Το ότι
«αποδεχόμαστε
αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε» ίσως δείχνει και μια παραίτηση και
ματαίωση στο μέλλον που είναι ήδη προκαθορισμένο. Άρα δεν υπάρχει λόγος να
παλέψει κανείς για να αλλάξει και κάτι! Το μόνο που χρειάζεται κανείς είναι
θετική σκέψη:
«Να περιμένεις το καλύτερο.
Ποιο
είναι το αποτέλεσμα που θέλεις; Τι στόχο έχεις, τι θέλεις να καταφέρεις σήμερα;
Πως θέλεις να περάσεις τη μέρα σου ή τη ζωή σου; Μήπως πάντα περιμένεις το χειρότερο και τελικά αυτό παίρνεις;».[3]
Λοιπόν, αυτό το μοτίβο του ότι αν κάποιος σκέφτεται αρνητικά («μήπως
πάντα περιμένεις το χειρότερο και τελικά αυτό παίρνεις»), του έρχονται και αρνητικά πράγματα και
αν σκέφτεται θετικά του έρχονται θετικά, πρέπει να σταματήσει! Δεν είναι τα
πάντα θέμα σκέψης και η σκέψη δεν μπορεί να θεωρείται μια μεταφυσική
δραστηριότητα, η οποία προκαλεί τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα αντίστοιχα. Το
ότι υπάρχουν πολλοί άνεργοι στις μέρες μας, δεν νομίζω να φταίει το ότι δεν
σκέφτονται θετικά ή ότι απελπίζονται με το γεγονός ότι, ενώ σπούδασαν και πήραν
ένα σωρό πτυχία, δεν αποδίδουν οι κόποι και οι προσπάθειες τους. Η σκέψη δεν
αρκεί απλά για να έρθει κάτι καλύτερο. Αν θέλουμε έστω να αγωνιστούμε για κάτι,
η σκέψη μπορεί απλά να είναι η κινητήρια δύναμη… το θέμα είναι όμως πώς δρούμε
τελικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου