Εδώ
και καιρό το σκέφτομαι, πόσο θέλω να σου μοιάσω! Σε θαυμάζω από την πρώτη
στιγμή που σε είδα. Ήσουν πάντα τόσο όμορφη, ευδιάθετη, αψεγάδιαστη, αδύνατη,
γυμνασμένη. Και σε βλέπω ακόμη και τώρα. Μπορεί να έχω μεγαλώσει και να μη σε
παίζω πια στο δωμάτιο μου, αλλά σε βλέπω παντού και ακόμη σε θαυμάζω! Σε βλέπω
στη τηλεόραση, στα περιοδικά, στις βιτρίνες, είσαι παντού! Έχεις γίνει μια
όμορφη εμμονή που κάποιες φορές φαντάζει να είσαι εφιάλτης! Ναι, γιατί είσαι
και πολύ καταπιεστική και απαιτητική από μένα. Ζητάς
πολλά από εμένα για να σου μοιάσω. Θες να προσέχω το σώμα μου, να τρώω
προσεγμένα, να μην παίρνω ούτε γραμμάριο παραπάνω. Θες το πρόσωπο μου να
μοιάζει με πορσελάνινη κούκλα, γνωρίζεις όμως πόσο εύθραυστη μπορώ να γίνω και
να σωριαστώ εάν δεν προσέξω. Θες να έχω πολλές γνωριμίες, να αρέσω στους
άνδρες, να είμαι σαγηνευτική και περιστασιακή. Δεν θες όμως να ερωτεύομαι, να
δίνω όλο μου το είναι και να αφοσιώνομαι σε μια σχέση, δε θες δεσμεύσεις
τέτοιες. Δε θες τέτοιους συναισθηματικούς δεσμούς. Γιατί σε φοβίζουν. Γιατί θα
σε κάνουν να θες να αλλάξεις, θα σε κάνουν να παραμελήσεις την εξιδανικευμένη
και πορσελάνινη ομορφιά σου, θα σε κάνουν να δεθείς στην ομορφιά του έρωτα και
της αγάπης και δε το θες καθόλου. Θα σε κάνουν να αναδιατυπώσεις τη ζωή σου και
τις αξίες σου και εσύ το μόνο που θες είναι να είσαι κλεισμένη στα δέσμια της
ομορφιάς σου και της «εικονικής» σου ωραιοπάθειας που σε χαρακτηρίζει. Αν είναι
έτσι τότε, συνέχισε να είσαι ένα υποχείριο της ομορφιάς σου. Εμένα όμως, άσε με
να ζήσω και μην με πιέζεις να σου μοιάσω. Μη με βομβαρδίζεις με πράγματα που σε
ξετρελαίνουν. Αν είναι η δυναστεία σου μόνο για να φαίνεσαι ωραία και τίποτα
άλλο, δε τη θέλω. Άσε με να αγαπήσω και να ερωτευτώ, άσε με να αλλάξω για κάτι
που είναι αληθινό και όχι πλαστό, όπως είναι η εικόνα σου.
Αυτά
σου λέω λοιπόν και σε (από)χαιρετώ. Μη φωνάζεις που σε αφήνω και μη θυμώνεις.
Έχεις εκατομμύρια άλλους θαυμαστές, που εξακολουθούν να σε έχουν στη κορυφή.
Για αυτό, δε θέλω να λυπάσαι που έχασες ένα θαυμαστή. Κάποτε σε λάτρευα και
εγώ, όμως τώρα, κατάλαβε με, θέλω να ζήσω.
